Inner struggle

Nauubusan na ako ng lakas ng loob at kumpyansa sa sarili. Wala talaga akong ginawang matino sa buhay ko. Patuloy pa rin ang malaking pagpapanggap.

Nagsusulat ako hindi dahil may ipinaglalaban ako. Wala nga eh. Nagsusulat ako hindi dahil magaling ako magsulat. Hindi nga eh. Nagsusulat ako hindi para manggulo, kung sumagi man yon sa utak niyo. Nagsusulat ako dahil nafa-fascinate ako sa mga tula. Isa ito sa mga natitirang katotohanan sa buhay ko.

Kakahiram ko lang ng book na One Hundred Poems from the Japanese. Ang ganda. Naa-amaze ako sa kakayahan ng mga Japanese poets na isalin sa iilang salita ang kanilang kaluluwa. Ang galing.

Masubukan nga.

Tanka (5-7-5-7-7). Madalas dun ako sa bahay ng Koreano nagsusulat. Minsan sa bus, sa dyip, sa tren.

Regret
Tomorrow I die
The poem I want to leave
Dormant in my mind
Beauty that time allowed me
I sadly cannot capture

Jeopardy
Incriminating
Words spill freely on paper
Secrets lie open
Fingers numb and cold as snow
Awaiting what was to come

Wait
Will the wind carry
Songs resounding in my heart?
Whispers in the night...
Arms involuntarily
Reach forthat forever lost

Baliw
Recently I have
Been walking home with a smile
It is a problem
Because people look at me
As though I am in a cage

Baliw2
Do you not wonder
Why my laughter is brighter
When my soul is touched
By the warm light of summer
That seems to overwhelm you?